Jak rozpoznać dziecko autystyczne? 4 niepokojące zachowania

Autyzm jest zaburzeniem o wielu różnych aspektach. Dlatego bardzo trudno jest rozpoznać pewne anomalie w zachowaniu dziecka, świadczące o autyzmie. Istnieje jednak zbiór niezmiennych cech charakteryzujących zachowania dziecka autystycznego. Przejawiają się one zaburzeniami w komunikacji społecznej, komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz w stereotypowym sposobie odbierania świata.

1. Specyficzna mowa

Jedną z cech charakteryzujących dzieci autystyczne jest ich mowa. Służy ona dziecku autystycznemu do innych celów niż komunikacja, pełni rolę autostymulującą czyli pobudzającą. Dzieci w wieku od 1-3 lat charakteryzuje występowanie tzw. echolalii odroczonej. Oznacza to, że dzieci powtarzają usłyszane zdania z opóźnieniem. Może to być dzień, tydzień lub dwa tygodnie. Dziecko autystyczne często odwraca kolejność zaimków w zdaniu, np. o sobie mówi jako „ty”. Częste zadawanie przez dzieci tych samych pytań, jest również jedną z cech autyzmu. Mowa dziecka autystycznego może być mało wykształcona, jak na dany poziom rozwoju. Na przykład, 6 latek może komunikować się z otoczeniem w sposób charakterystyczny dla 2 latka.

Dziecko widziane z profilu ma mokrą twarz

2. Autodestrukcja i nietypowe reakcje

Dziecko autystyczne charakteryzuje się bardzo dużą nadwrażliwością na dotyk i dźwięk. Jego reakcją na pogłaskanie może być krzyk lub ucieczka. Dziecko z zaburzeniem autyzmu toleruje tylko powierzchnie gładkie, odmawia poznania innych struktur i faktur. Bardzo dużą rolę w rozpoznaniu autyzmu u dzieci, odgrywa ich autostymulujące zachowanie. Może to być na przykład, klaskanie w dłonie, uderzanie w uda dłońmi czy stymulowanie dźwiękiem (wypowiadaną frazą lub okrzykiem). Dziecko autystyczne może wykazywać zachowania autodestrukcyjne, stanowiące zagrożenie dla jego życia oraz dla otoczenia. Należą do nich gryzienie, szczypanie, rzucanie przedmiotami, uderzanie głową w ścianę lub podłogę. Zachowania takie mogą być reakcją na czyjąś obecność lub zmianę sytuacji.

3. Brak emocji i przywiązania

Dziecko z zaburzeniem autyzmu nie przywiązuje się do rodziców czy innych osób. Jest za to bardzo mocno związane z przedmiotami. Dziecko autystyczne nie martwi się brakiem obecności rodzica, woli leżeć samotnie w łóżeczku niż przytulać się do rodziciela. Dzieci, u których zdiagnozowano autyzm, posiadają przeważnie „kamienną twarz” niewyrażającą żadnych emocji. Unikanie kontaktu wzrokowego, brak odwzajemnianych uśmiechów, należą również do cech dziecka autystycznego. Dzieci autystyczne odbierają wszystko dosłownie, w późniejszym okresie życia mają problem z rozróżnianiem metafor od rzeczywistości. Dziecko takie unika także kontaktu z rówieśnikami, ignorując ich lub doprowadzając wyłącznie do znikomego kontaktu.

Ilustracja przedstawiająca rysująca dziewczynkę

4. Stereotypy i rytuały

Dziecko autystyczne potrzebuje rutyny, by zachować równowagę w codziennym życiu. Stąd powtarzalność u niego określonych zachowań, zadawanych pytań czy potrzeba, by wszystko stało na swoim miejscu. Podejście do czegoś w inny sposób jest dla niego czymś niezrozumiałym, wiążącym się z zagrożeniem. Stąd też często reakcją dziecka autystycznego na zmianę, jest ogłuszający krzyk. Dziecko autystyczne lubi np. jeść wciąż te same potrawy gdyż powtarzalność codziennych rytuałów, daje mu poczucie bezpieczeństwa. Mogą to być też wykonywane przez niego te same czynności jak uderzanie w dłonie, uderzanie dłońmi w boki ciała itp.

Obecnie diagnozowanie i terapia dziecka z autyzmem, dają pozytywne rezultaty. Jest to źródłem nadziei dla rodziców na to, żeby ich pociechy zaczęły normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Przez lata wzrosła wiedza o przyczynach i sposobie leczenia dzieci z autyzmem. Należy jednak liczyć się z ogromnym wkładem terapeuty i rodzica, w pracę nad dzieckiem autystycznym.

Rating: 4.5/5. From 2 votes.
Please wait...

2 komentarze dla “Jak rozpoznać dziecko autystyczne? 4 niepokojące zachowania

  1. Ela says:

    Ostatnio czytałam raport mówiący o tym, że coraz więcej dzieci rodzi się z autyzmem i to naprawdę przerażające. Co będzie za kilka lat?

  2. Agnes says:

    Takie dziecko z autyzmem to straszna sprawa. Syn chrzestnego mojej siostry ma zespół Aspergera, czyli tą drugą odmianę autyzmu, gdzie dziecko jest nad wyraz nadpobudliwe, ciągle gada, głownie do siebie, ma swój świat w którym myśli że się znajduje, nie można się z nim dogadać, nie odczuwa współczucia. Raz, kiedy bawił się z moją siostrą, wrzucił ją do basenu, a że ona nie umaiła pływać to najzwyczajniej się topiła, a on stał nad basenem i patrzył, nikogo nie zawołał na pomoc!! Całe szczęście, ze przechodziłam obok i zobaczyłam jak mała walczy o życie, skoczyłam do basenu i ją wyciągnęłam, a temu gnojkowi to myślałam że nogi z wiadomo czego powyrywam. Nie obchodziło meni, że był chory, jak to jego rodzice tłumaczyli, jak dla mnie to prawie zabił moją małą siostrzyczkę, czego mu nigdy nie daruję!!!

dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie będzie widoczny dla innych. Wymagane pola oznaczone są znakiem *