W ludzkich oczach odbija się wiele emocji od złości, strachu, radości po zdziwienie. Czasem nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele mówią o Nas oczy. „Zwierciadło duszy” czyli oczy to największy nośnik informacji o nas samych. Zobacz, co zdradza ich wyraz i jak kultura wpływa na chęć podtrzymania kontaktu wzrokowego.
Prosto w oczy
Od najmłodszych lat nauczyciele i rodzice uczą, że należy patrzeć swemu rozmówcy w oczy. Przyglądanie się może jednak oznaczać niedyskrecję lub natarczywość. Trzeba zatem rozgraniczyć, kiedy kontakt wzrokowy jest elementem podtrzymania rozmowy, a kiedy wyrazem nadmiernej ciekawości. Inne kultury zupełnie różnie interpretują spoglądanie w oczy. Dla ludzi ze Wschodu i Zachodu jest ono bardzo ważnym aspektem prowadzenia konwersacji. Natomiast Japończycy unikają patrzenia na współrozmówcę przez dłuższy czas. Na początku dialogu prześlizgują wzrokiem po osobie z którą rozmawiają, skupiając się raczej na jej sylwetce.
Nieraz zapewne słyszałeś słowa „proszę patrzeć mi w oczy”, które prawdopodobnie były wyrazem powątpiewania Twego rozmówcy w szczerość Twoich wyjaśnień. Jest to zakorzenione w Naszej kulturze. Przekonanie, że osoba unikająca kontaktu wzrokowego nie mówi prawdy.
Powiększająca się źrenica
Nasze źrenice reagują nie tylko na zmienne oświetlenie. Potrafią wyrażać najróżniejsze emocje i uczucia. Rozszerzone źrenice są wyrazem zainteresowania, pokazują że to, na co patrzymy podoba Nam się, są znakiem, że pociąga Nas płeć przeciwna. Rozszerzające się źrenice są widoczną reakcją na smaczne jedzenie, piękny krajobraz, kochanego człowieka. Źrenice kobiet mogą być rozszerzone na widok małego dziecka (wynik instynktu macierzyńskiego), natomiast to samo zjawisko dotyczy mężczyzn będących ojcami.
Oko – wykrywacz emocji
Bardzo łatwo Nam oszukać rozmówcę udając uśmiech czy zadowolenie. Oczy człowieka, który jest uradowany i szczęśliwy, mają błysk i są okolone drobnymi zmarszczkami. Rozmówcy, zwracającemu uwagę bardziej na słowa niż na mimikę, z pewnością umkną tego rodzaju szczegóły. Podstawowymi emocjami odbijającymi się w ludzkich oczach, są szczęście, złość, wstręt, smutek, zdziwienie, strach, pogarda.
Człowiek smutny ma opuszczone kąciki ust i zmarszczki poniżej powiek, zdziwienie wyraża się natomiast oczami szeroko otwartymi. Podczas odczuwania złości, oczy wydają się częściowo przysłonięte przez brwi, natomiast odczucie strachu powoduje, że w górnej części oczu widoczne są białka. Oczy są mocno rozszerzone, a brwi ściągnięte i uniesione. Uczucie wstrętu sprawia, że oczy wydają się o połowę mniejsze przez opuszczone częściowo powieki.
Emocje wykształciły się w odpowiedzi na bodźce ze świata zewnętrznego. Te, które można odczytać z oczu, należą do niewerbalnych przekazów mimiki. Oko, jako jedyne w całej twarzy, nie ukryje uczuć. Wręcz przeciwnie. Patrząc komuś w oczy, jesteśmy w stanie odkryć czy kłamie, czy jest uradowany, czy może zły.
Oczy są ponoć oknem dla duszy czy też zwierciadłem, jak zostało wspomniane, nie wiedziałam jednak, że mogą powiedzieć aż tyle o człowieku.
Po oczach wiele można poznać, szczególnie jak ktoś kłamie. Z tym zainteresowaniem drugą osobą to też prawda, źrenice się powiększają, a i kontakt wzrokowy jest dłuższy.